Inspiracje - mootboard

 

Animacja - zasada działania

Uzupełnienie projektu

Od pewnego czasu, ponownie pracuję nad meblami kuchennymi dla osób niepełnosprawnych ruchowo. Moją ideą jest opracowanie pewnego rodzaju systemu montażu całej zabudowy kuchennej tak aby miała maksymalnie zwiększone pole do aranżacji mebli w pomieszczeniu kuchennym. Jednym ze sposobów jaki daje taką możliwośc jest mocowanie mebli do sciany za pomocą specjalnie zaprojektowanych szyn. 

Dzięki takiemu rozwiązaniu możemu dowolnie aranzowac meble a tym samym całe pomieszczenie, dodatkowo możemy w prosty sposób zmieniac charakter zabudowy. Dzięki temu, zwiększamy możliwości wyboru charakteru mebli dla klientów. Cała konstrukcja jest wspólna dla wszystkich mebli w systemie, zmieniamy rodzaj dekoru, wzór, kolor obrzeży, okucia - i gotowe. Teoretycznie, cena powinna pozostac bez zmian. 

Przykład: Wersja klasyczna ^

Kolejny przykład: Wersja na wesoło - kolor ^

Nie można zapomniec o ekskluzywnej wersji - biel w połysku i lekkim wzorze ^

Proces projektowy – badania

 Pierwszym etapem podczas procesu projektowania było przeprowadzenie badań w rzeczywistym otoczeniu kuchennym, mającym na celu uwidocznienie podstawowych problemów związanych z używaniem mebli kuchennych jak i całego pomieszczenia. Dodatkowych informacji udzieliły osoby poruszające się za pomocą wózka inwalidzkiego podczas osobistych  konsultacji. Owocem działań była weryfikacja podstawowych wymiarów i zaproponowanie do budowy mebli nowych parametrów tak, aby maksymalnie wykorzystać pod względem użytkowym przestrzeń dostępną dla osób jeżdżących na wózku, korzystających z kul ortopedycznych, niskich wzrostem i osób starszych mających problemy z sięganiem i ze schylaniem się. Wyżej wymienione grupy osób stanowią podstawowe grono potencjalnych użytkowników „otoczenia pełnosprawnego”. Wszyscy z wymienionych mają bowiem wspólny problem, nad którym w swojej pracy postanowiłem skupić się najbardziej.  Jest to problem nie możności korzystania z całości dostępnej przestrzeni z racji ograniczeń ruchowych.  Czynnościami tymi są: schylanie się, sięganie związane z wysokością, sięganie związane z głębokością, ograniczenia chwytania i podnoszenie ciężkich przedmiotów. 

Aby maksymalnie dokładnie i rzetelnie zbadac uwarunkowania ruchowe osób niepełnosprawnych postanowiłem sam jeździc na wózku inwalidzkim. Jeździłem przez trzy tygodnie. Starałem się poruszc tylko za pomoca niego. Jednak to mi nie wystarczało, chciałem naprawde wiedziec jak to jest. Postanowiłem użyc znieczulenia zewnątrz oponowego w kręgosłup. Nie czułem nic od pasa w dół przez prawie sześc godzin. Po tym badaniu byłem pewien, że mój tok myślenia jest prawidłowy. Doszedłem również do innych wniosków natury egzystencjonalnej, mianowicie zastanawiało mnie jak to jest, że stosunkowo łatwo jest nauczyc się poruszc się za pomocą wózka i "pilnowac" swojej rdugiej części ciała - w otoczeniu domowym, a okropnie ciężko te same czynności robic na ulicy, nie wspominając już o tym jak okropnie trudno jest się wydostac z domu.

Oprócz tego postanowiłem jeździc "po różnych" kuchniach i badac ich ergonomię tak aby wnioski i obserwacje były pomocne przy projektowaniu nowych mebelków. 

Opracowałem kilka grafik ograniczeń ruchowych powstałych po badaniach i eksperymentach.

Poniższe obrazy przedstawiają wnioski z przeprowadzanych badań dotyczących uwarunkowań ergonomicznych, sprawdzające  dostępność przestrzeni. Badania zostały przeprowadzone  na potrzeby projektu:

  

Obraz przedstawia osoby w podeszłym wieku wykonujące kolejno następujące czynności: sięganie i schylanie. Głównymi przyczynami powodującymi ograniczenia ruchowe spowodowane procesem starzenia się,  mającymi związek z projektem,  to choroby stawów i zwiotczenia mięśni. Osoby te najczęściej wskazują za przyczynę kłopotów ruchowych:

- bóle kręgosłupa w części krzyżowej, co znacznie utrudnia podnoszenie nawet niewielkich ciężarów

- utratę siły fizycznej mającej podobne skutki.

 

Obraz przedstawia osoby poruszające się za pomocą wózka inwalidzkiego. Liniami przerywanymi zostały zaznaczone odpowiednie wysokości wynikające z uwarunkowań fizycznych. Jako że, przyczyn uszkodzenia narządów ruchu, w tym przypadku nóg, jest wiele i każda z nich niesie za sobą inne skutki mające wpływ na możliwości fizyczne człowieka, przyjąłem, że  projekt jest  kierowany do osób mających całkowitą, lub w niewielkim stopniu utrudnioną, władzę nad swoim ciałem od pasa w górę. Większa niepełnosprawność górnej partii ciała powoduje, iż osoba taka potrzebuje sprawnego opiekuna. Może jednak ona kożystac z proponowanej kuchni w części (przestrzeń dostępna od płaszczyzny blatu kuchennego w kierunku dolnym).

Kolejnym etapem projektowym była konieczność sprawdzenia zgodności idei z normami przewidzianymi przez prawo. Podczas weryfikacji okazało się, że nie istnieją szczegółowe wytyczne, które regulowałyby zasady w projektowaniu tego typu mebli specjalistycznych. Ewentualne badania mebli powstałych, przy „otoczeniu pełnosprawnym”, dotyczyłyby tylko prób wytrzymałościowych i zgodności nazewnictwa poszczególnych elementów systemu.  Jako że, zaproponowany przeze mnie projekt nie przewidywał zbyt dużej przestrzeni do przechowywania, w porównaniu do standardowych rozwiązań używanych we współczesnych meblach kuchennych, należało zastanowić się i znaleźć rozwiązanie, dotyczące problemu organizacji dostępnej przestrzeni. Wyznając zasadę mówiącą, że nie potrzeba dużo miejsca do przechowywania, jeżeli to dostępne będzie odpowiednio zorganizowane i dostosowane do osobistych potrzeb użytkownika, rozpocząłem własne badania. 

Powstał też szereg dokumentacji filmowej z przeprowadzanych badań. Na potrzeby różnych prezentacji - zmontowałem kilka sekwencji, zobacz:

   

Kilka słów o środowisku osób niepełnosprawnych i kilka statystyk.

             Polska jest jednym z niewielu państw, w którym grupa społeczna, jaką stanowią osoby niepełnosprawne poddawana jest cyklicznym badaniom mającym na celu sprawdzenie kondycji tej grupy społecznej w jej obrębie jak i na tle całego społeczeństwa. Badania te wymagają określenia, kim jest osoba niepełnosprawna. Za osobę niepełnosprawną uważa się każdego, kto posiada odpowiednie orzeczenie wydane przez organ do tego uprawniony lub osobę, która nie posiada takiego orzeczenia, ale odczuwa ograniczenie sprawności w wykonywaniu podstawowych czynności odpowiednich dla swojego wieku, takich jak: nauka, zabawa, praca, samodzielne funkcjonowanie w otoczeniu domowym, życie w społeczeństwie.

Poniższy obraz przedstawia udział osób niepełnosprawnych prawnie na 100 osób ludności w danym województwie w wieku 15 lat i więcej. Badania pochodzą z 2004 roku ze źródeł GUS BAEL:

 W ciągu ostatnich czternastu  lat nastąpił prawie 10-krotny wzrost liczby osób  niepełnosprawnych (wg kryterium prawnego). Największa ilość osób niepełnosprawnych znajduje się w województwach: lubelskim i małopolskim (ponad 189 osób na 1000 mieszkańców), najmniej w województwie opolskim (100) oraz mazowieckim i śląskim (mniej niż 120).. Najnowsze badania przeprowadzone przez GUS potwierdziły tezę, że niepełnosprawnych Polaków przybywa.  W Polsce liczba ludności wynosi 38 230 tys. osób - wynika z przedstawionych przez Główny Urząd Statystyczny danych, pochodzących z Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań przeprowadzonego w 2002 r. Spis ujawnił, że szybko zwiększa się liczba niepełnosprawnych Polaków; w 2002 r. było ich prawie 5,5 mln - o 1,7 mln więcej niż, w 1988 r. Oznacza to, że niepełnosprawny jest, co siódmy Polak. Za główną przyczynę tego faktu można uznać zjawisko starzenia się społeczeństwa.  Potwierdza to również fakt, że 60% niepełnosprawnych stanowią osoby w wieku poprodukcyjnym. Podział  niepełnosprawności według płci wskazuje na małą przewagę kobiet, które stanowią 52,9% wszystkich osób niepełnosprawnych.

Śmiało i otwarcie możemy powiedziec, że polskie społeczeństwo i polityka społeczna Państwa ma wyraźne problemy ze znalezieniem  rozwiązania związanego z niepełnosprawnością części z Nas.  Człowiek, który otrzymał orzeczenie o niepełnosprawności żyje z poczuciem wyroku. Zamiast wskazywać na możliwości rozwoju i proponować pewne rozwiązania, zachęcić do pracy nad sobą, utwierdza w przekonaniu o inności oraz własnej słabości. Polityka społeczna wobec osób niepełnosprawnych zamiast wskazywać drogę ku przyszłości zamyka ją tworząc społeczeństwo podzielone na lepszych i gorszych. Dlatego bardzo cenne są wszystkie inicjatywy mające na celu zmienić obecny stan rzeczy. Wielkim polem do działań, obok rzeszy urzędników i psychologów, na rzecz ów grupy społecznej jest praca projektanta. Bardzo ważne jest, aby na poziomie produktu i architektury uczynić maksymalnie wszystko dla poprawy jakości życia osób niepełnosprawnych. Jest to istotne, dlatego że: po pierwsze dbamy jako społeczeństwo o własny „Dom”, po drugie zmniejszamy dystans społeczny względem siebie i po trzecie, projektanci mogą nieustannie powiększać swoją wiedzę, co ma pozytywny wpływ na rozwój tego zawodu. Istnieje jeszcze więcej pozytywnych aspektów tej idei. Projektując przedmioty, małą i dużą architekturę dostosowaną ergonomicznie do potrzeb osób niepełnosprawnych sprawiamy, iż otoczenie wokół nas jest piękniejsze, funkcjonalne i służy całemu społeczeństwu bez żadnych wyjątków.

Kolejny obraz  w sposób umowny i obrazowy prezentuje ilość osób niepełnosprawnych w Polsce. Dane użyte do budowy wykresu pochodzą z opublikowanych badań statystycznych przeprowadzonych przez Główny Urząd Statystyczny z dnia 30 czerwca 2007 roku i Narodowego Spisu Powszechnego z 2002 roku. Obraz przedstawia obszar państwa polskiego z wyodrębnionymi plamami różnych kolorów odpowiadające kształtem i umiejscowieniem w rzeczywistości województwom: mazowieckiemu i małopolskiemu. Zostało również zaznaczone miasto Poznań.  Jest to przedstawienie mające na celu pobudzić wyobraźnię i uwidocznić, jakie przykładowe obszary odpowiadają liczebnie wybranym grupom osób niepełnosprawnych.  Kolorem zielonym oznaczono obszar województwa mazowieckiego gdzie liczba mieszkańców jest zbliżona do ilości wszystkich osób posiadających orzeczenie o niepełnosprawności w Polsce a gęstość zaludnienia, statystycznie, wynosi 145,1 osób na jeden kilometr kwadratowy. Kolor pomarańczowy to obszar województwa małopolskiego i odpowiada liczebnie ilości osób niepełnosprawnych ruchowo (poruszających się za pomocą wózka inwalidzkiego, kuli ortopedycznych i protez kończyn). Gęstość zaludnienia to 216,7 osób na jeden kilometr kwadratowy. Obszar miasta Poznań, oznaczonego na żółto, odpowiada ilości osób z wadami wzroku.

 

Kilka słów o ideei i ispiracji..

             Projekt „OTOCZENIE PEŁNOSPRAWNE” wynika z realnych potrzeb grupy społecznej, jaką reprezentują osoby niepełnosprawne ruchowo. Nie jest to jednak propozycja tylko dla osób poruszających się na wózku inwalidzkim. Adresatami są również osoby z różnego rodzaju schorzeniami, których wynikiem jest  niepełnosprawność o różnym stopniu zaawansowania kończyn górnych i dolnych. Do grona potencjalnych odbiorców zaliczam również osoby o niskim wzroście i w podeszłym wieku. Kuchnia, obok łazienki, to jedno z najważniejszych miejsc w domu. Dobra organizacja tych pomieszczeń zarówno pod względem małej architektury jak i akcesoriów sprawia, iż korzystanie z nich jest przyjemne i ma pozytywny wpływ na samopoczucie psychofizyczne. Niestety, w przeciwieństwie do łazienek przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych, kuchnia pod każdym względem została zapomniana. W rzeczywistości wyposażona w standardowe meble kuchenne dostępne na rynku jest nie ergonomiczna dla wyżej wymienionych osób. Problem ten zrodziła niejasna sytuacja prawna, która regulowałaby zasady współfinansowania przez Państwo tych pomieszczeń tak jak ma to miejsce w przypadku łazienek.

Impulsem, bodźcem w podjęciu decyzji o ukierunkowaniu projektu była kampania reklamy społecznej: „niepełnosprawni– pełnosprawni w pracy”. Kampania trwała od czerwca do września 2007 roku i była prezentowana za pomocą środków masowego przekazu (radio, telewizja, prasa, billboardy).

Ja jako projektant, bardzo chciałbym aby takie meble zaistniały w polskim przemyśle meblowym. Niestety wdrożenie ich na rynek, przy współpracy z partnerami (fabryki mebli),   sprawia mi  wiele kłopotów. Staram się o to od dwóch lat. Niestety nadal nic. Problemem nie jest tu technologia ani nic związanego z produkcją czy dystrybucją. Problemem nie stanowią  nawet pieniądze jakie potrzebne są fabryce na przeprowadzenie inwestycji. Problem tkwi w sprzedaży. Po mimo, że w Polsce mamy ogromnie dużo osób niepełnosprawnych ruchowo to zainteresowanie jest stosunkowo małe. 

Po prostu potrzebne jest aby osoby niepełnosprawne zainteresowały się tą sprawą i wyrażały swoje opinie o tym czy takie kuchnie powinny byc ogólnodostępne czy nie. 

Zastanówcie się przez chwilkę i zagłosujcie, wyraźcie swoją opinię.


Im ich będzie więcej tym lepiej będę mógł działac na rzecz tej idei.

 

Meble kuchenne dla osób niepełnosprawnych ruchowo i w podeszłym wieku

Czy meble dla osób niepełnosprawnych są w ogóle potrzebne?

Czy w Polsce istnieje przemysł projektujący i produkujący meble pod kątem potrzeb niepełnosprawnych?

Czy w innych krajach Unii Europejskiej istnieją takie meblarskie rozwiązania?

Czy w Polsce istnieje szansa na zorganizowanie systemowych rozwiązań w dziedzinie mebli dla niepełnosprawnych?

Na te pytania i inne jakie są ważne z punktu widzenia osób niepełnosprawnych i nie tylko postaram się odpowiedziec a właściwie opowiedziec w odniesieniu do mebli. Na początku postaram się nieco przybliżyc temat związany z projektowaniem pomieszczeń kuchennych i mebli kuchennych ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych ruchowo.

Jakiś czas temu zostałem poproszony przez jedną z największych fabryk w Polsce o zaprojektowanie systemu mebli kuchennych, tak aby był całkowicie podporządkowany możliwościom  technologicznym ów trzy-kolorowej fabryki. Aby powstał projekt należało przeprowadzic szereg badań zarówno, ogólnie, całego środowiska osób niepełnosprawnych w Polsce, jak i uwarunkowań fizycznych tak aby opracowac nową bazę wymiarową, która byłaby jak najbardziej uniwersalna.